باشگاه مبارزه؛ پیش گویی های دیوید فینچر پس از 20 سال - مجله یک کامپیوتر

فیلم سینمایی باشگاه مبارزه (Fight Club) 20 سال پیش در اکتبر سال 1999 روی پرده رفت و در حالی که می شد همچون یک گوی بلورین برای پیش گویی آینده به آن نگاه کرد همچون یک بحران فرهنگی در نظر گرفته شد؛ همانطور که فیلم کار درست را بکن (Do the Right Thing) 10 سال پیش از آن به چنین سرنوشتی دچار شده بود و حالا جوکر (Joker) شرایط مشابهی را تجربه می نماید.

در واقع فیلم سازانی که کوشش می کردند خشونتی که درون فرهنگ آشیان گزیده را نشان دهند خود به برانگیختن خشونت - یا دست کم بازی با انبار باروت آن هم به شکلی ناشیانه - محکوم شدند. برای آنکه دریابید آن موقع اوضاع از چه قرار بود نگاهی به نقد راجر ایبرت که منتقد معتبری بود می تواند راهگشا باشد. ایبرت نقد خود درباره باشگاه مبارزه را اینطور آغاز می نماید: فاشیستی ترین فیلمی که از زمان ساخت فیلم آرزوی مرگ (Death Wish) تا به حال، صادقانه و سرخوشانه با حضور ستارگان مشهور ساخته شده.

نقد ایبرت بازتابی بود از نگرانی آن روزها؛ اینکه فیلم می تواند مخاطبان اثرپذیر را در دام وحشیگری تایلر داردن و گروهی که برای خود ساخته بود بیاندازد. در واقع اگر از زاویه خاصی به فیلم نگاه کنید گویا با فیلمی طرفیم درباره سربازگیری و ساختن یک گروهک.

با این وجود آنچه آن موقع درک نمی شد تغییرات مفاهیم فیلم در طول زمان بود. اینکه ابهام های فیلم را می گردد در آینده بسیار آسان تر تحسین کرد. زمانی که باشگاه مبارزه دیگر همچون یک خطر شفاف و کنونی جلوه نکند.

آنچه در سال 2019 درباره باشگاه مبارزه به ذهنتان می رسد دقیقا با آنچه سال 1999 به ذهنتان می رسید مشابه نیست شاید از این بابت که بسیاری از آنچه در فیلم توصیف می گردد خود را در دنیا واقعی نمایان نموده یا چنان تغییر نموده که دیگر قابل شناسایی نیست.

بگذارید به انتها فیلم اشاره کنیم جایی که مجموعه ای از انفجارها به سقوط مجتمع های تجاری منجر می گردد. حتی دو سال هم از نمایش فیلم نگذشت که در حملات 11 سپتامبر 2001 برج های دوقلو فرو ریختند؛ آنچه به عنوان نماد سیستم اقتصادی آمریکا در نظر گرفته می شد. در اینجا القاعده و پروژه میهمِ درون فیلم آنقدرها هم بی شباهت نیستند… گرچه در باشگاه مبارزه ایده اصلی به خاک نشاندن کشور و آغاز دوباره بود آن هم به این دلیل که مصرف گرایی کشور را از رمق انداخته و روحش را بلعیده است.

فیلم یک پدیده را تشخیص می دهد؛ مردانی که با خشم از یک فرهنگ کرخت کننده و اخته کننده می گریزند. با این وجود می توان در این مردان حضور ایده های ضد زن و پتانسیل های فاشیستی را هم یافت. در واقع حالا می گردد ادعا کرد برخلاف تفسیر ایبرت فیلم پیغام آور وقوع چنین تغییراتی در جامعه بود نه آنکه خود چنین نگاهی را دربر داشته باشد یا عامل بوجود آمدنش گردد. شاید امروز به نوعی در دنیای زندگی می کنیم که 20 سال قبل بخش هایی از آن در فیلم فینچر پیش بینی شده بود.

pariha.com: پریها مجله گردشگری، خبری، موفقیت، آشپزی و سرگرمی میباشد.